Czy instalacja rekuperacji w domu powinna być wykonana przed tynkami wewnętrznymi? Jeśli tak, dlaczego? Dowiedzmy się więcej.
Instalacja rekuperacji, tj. kanały wentylacyjne należą do największej gabarytowo instalacji w domu – w przypadku kanałów stalowych spiro nawet większej od instalacji wod-kan.
To z tego powodu montaż systemu rekuperacji, czyli montaż kanałów wentylacyjnych powinien być wykonany przed tynkami wewnętrznymi.
Wykonanie instalacji rekuperacji przed elektryką gwarantuje uniknięcie dosyć dużego ryzyka uszkodzenia innych instalacji, np. elektrycznej. Łatwiej jest ominąć dużą rurę wentylacyjną elastycznym kablem elektrycznym, niż odwrotnie.
Najlepszym rozwiązaniem jest plan budowy domu uwzględniający instalację systemu rekuperacji na możliwie najwcześniejszym etapie.
Gdyby świat był miejscem idealnym, zaplanowanie dokładnej trasy prowadzenia instalacji rekuperacji odbywałoby się wyłącznie na etapie, gdy budynek jest we wczesnej fazie projektowania.
Jedynym wyjątkiem od tej zasady są domy parterowe, gdzie tynki nie mają znaczenia przy montażu systemu rekuperacji. Instalację rekuperacji w domu parterowym można zamontować spokojnie po położeniu tynków.
Każdy montaż systemu rekuperacji poprzedza jego zaprojektowanie. Inżynier wytyczający trasę systemu wentylacyjnego nanosi kanały na projekt architektoniczny domu. Ma się wtedy pewność, że nie dojdzie do żadnej kolizji.
Zaprojektowanie instalacji na etapie projektowym umożliwia także wykonanie przejść przez stropy na późniejszym etapie ich wylewania.
W takim przypadku przed montażem instalacji wentylacyjnej, można kłaść inne instalacje i tynki z zachowaniem tych przejść, a ekipa do montażu rekuperacji może wejść później, po tynkach.
Tak, możliwy jest także montaż instalacji wentylacyjnej po położeniu tynków wewnętrznych. Jest to jednak obarczone ryzykiem uszkodzenia instalacji, która znajduje się pod tynkami.
Dobrze, jeśli inwestor dysponuje zdjęciami sprzed położenia tynków, na których można prześledzić, jak prowadzone były inne instalacje, np. elektryczna i namierzyć, jak była prowadzona, by uniknąć kolizji.
Montaż rekuperacji po tynkach niesie za sobą ryzyko uszkodzenia tynków w sufitach przy wykonywaniu przejść przez stropy. Jeśli wiercimy wiertnicą w otynkowanym już suficie, należy liczyć się z odpadnięciem tynku z sufitu w pobliżu otworu.
Podobnie rzecz ma się w przypadku, gdy wykonane otwory są za małe i należy je poszerzyć.
Stopień ryzyka uszkodzenia tynku, czy kolizji z innymi instalacjami zależy również od tego, jaką instalację rekuperacji będzie miał budynek. Jeśli są to izolowane kanały spiro o średnicach np. 200 mm, ryzyko jest większe, bo instalacja stosunkowo duża.
Podobnie jest zresztą w przypadku kanałów z tworzywa PE o średnicach 63 – 75 mm.
Dlatego najlepsze byłoby, gdyby budynek posiadał już przejścia przez stropy o takich średnicach jak kanały. Oznacza to, że projekt rekuperacji powinien być wykonany jeszcze przed rozpoczęciem budowy.
Po tynkach najlepiej jest kłaść jedynie instalację rekuperacji z kanałów płaskich stalowych NeoStal o wysokości 50 mm. Kładzione są one na podłodze przed wylaniem posadzki i jeśli położymy je przed tynkami, istnieje ryzyko ich uszkodzenia przy kładzeniu tynków. Jednak kanały te są najczęściej tylko częścią całej instalacji rekuperacji i nie zmieniają głównego założenia: rekuperację najlepiej montuje się przed tynkami.
Drugie ryzyko, oprócz uszkodzenia istniejącej instalacji, to ryzyko natrafienia na elementy konstrukcyjne budynku, które zasłaniają tynki : belki, wieńce, nadproża.
Elementów tych nie można przesunąć, rozkuć czy zmienić, dlatego jedynym wyjściem jest zmiana trasy prowadzenia instalacji wentylacyjnej. W zależności od napotkanej trudności, może to być tylko mała korekta, albo duża ingerencja w cały projekt rekuperacji zmieniająca układ punktów nawiewnych czy wywiewnych w budynku.
Kiedy kanały do rekuperacji są już położone, a tynki jeszcze nie, przed położeniem tynków, należy zabezpieczyć instalację wentylacyjną.
To bardzo ważne, bo gdyby tynk dostał się do środka przewodów, instalacja mogłaby nie osiągnąć zakładanych w projekcie rekuperacji przepływów powietrza. Ich wyczyszczenie mogłoby nastręczyć dużo kłopotu i być trudne do przeprowadzenia.
Drugą sprawą jest duże ryzyko dostania się pyłów z kładzenia tynków do instalacji. Dlatego położoną już instalację rekuperacji należy szczelnie zaślepić.
Najlepiej zrobić to za pomocą budowlanej taśmy aluminiowej lub z użyciem specjalnych osłon. Zaślepione kanały dobrze jest właściwie oznaczyć.
Montaż systemu rekuperacji podzielony jest na dwa etapy. Pierwszy z nich to montaż kanałów wentylacyjnych, drugi: montaż rekuperatora. Ten ostatni wykonuje się, gdy wszystkie prace pylące malarsko-tynkarskie są już zakończone, tuż przed wprowadzeniem się.
Mówiąc o montażu rekuperacji przed tynkami, mamy na myśli montaż instalacji wentylacyjnej, czyli kanałów wentylacyjnych.
Najlepiej jest, gdy montaż rekuperacji zaplanuje się, gdy dom jest na etapie projektowym.
Można wtedy uniknąć nie tylko potencjalnych kolizji z innymi instalacjami, ale także wykonać odpowiedniej średnicy przejścia przez stropy.
Wymaga to uzgodnień w temacie wyboru instalacji wentylacyjnej: duże kanały spiro, instalacja z tworzywa PE, czy płaskie kanały stalowe.
Część instalacji wentylacyjnej można także zalać w posadzce, do czego również należy przygotować się na etapie planowania jej grubości.
Rekuperację – montaż instalacji – najlepiej jest montować na etapie stanu surowego zamkniętego:
Rekuperacja a tynk Potrzebujesz więcej informacji? Skontaktuj się z naszym doświadczonym Doradcą!